Capitulo 6

~.~


*Ten sam dzień*


Leon

Nie wiedziałem co odpowiedzieć, na Ludmili pytanie, ale ona tak się na mnie patrzyła, a ja przesyłałem uśmiech. Jeszcze nigdy mi się nie zdarzyło, tak, że nic nie odpowiedziałem dziewczynie W końcu wykrztusiłem z siebie.

-A po co takie pytanie? No ko ko kocham Cię- odpowiedziałem na wcześniejsze pytanie.
-Aha ja się tak pytam koteczku, idziemy do szkoły ?- zaproponowała Ludmila z normalnym.
-No dobrze- powiedziałem.

Gdy wracaliśmy, Ludmila się na mnie patrzyła, ja tak serio to nie wiem czy ją kocham, ja do tej szkoły się zapisałem, żeby zniszczyć Germana, a nie uganiać się za jakąś dziewuchą.


Gdy dotarliśmy, to ja z siebie coś wypowiedziałem z bardzo wielkim trudem, bo tak na dziś miałem dość Ludmili.
 
-Ludmi, ja idę do swojego, pokoju źle się czuję- udawałem, że się źle czuję i głos zmieniłem. 
-A to idź się połóż, ja jadę dziś do swoich rodziców- odpowiedziała z uśmiechem.

Na pożegnanie przytuliłem ją, a raczej to ona mnie. Jakoś to uczucie wygasło co było
pomiędzy mną a ją. Postanowiłem iść do pokoju, w drodze zawsze musiała jakaś foczka stać, akurat teraz była to Violetta. Patrzyła na mnie złym wzrokiem. Ale nie za bardzo się tym przejmowałem. Gdy dotarłem do pokoju, zacząłem rozmawiać z chłopakami.

- I Leoś jak ta twoja  foczka Ludmila?- zapytał Maxi.
 -Ja Cię nie rozumiem stary, w jednym dniu chwalisz się, że go kochasz a w drugim dniu już jej nie kochasz- tłumaczył Federico.
-Ale gdy ona się pytała czy chę być jej chłopakiem, to nie wiedziałem, że ona będzie decydować co mam jeść co mam pić w co mam się ubrać- wytłumaczyłem się z uśmiechem na twarzy.
-To ja się biorę stary za tą foczkę Ludmilę ona jest taka atrakcyjna!.- krzyknął Federo.
-No spoko- powiedziałem Federico.

Nic nie mam przeciwko temu, że Fede chce poderwać Ludmilę.  Może to jak Fede poderwie ją, to nie będzie ją to bolało jakbym z nią zerwał.

~.~ 

Violetta

Od wczoraj zaprzyjaźniłam się z taką Francescą, jest fajna. Ludmila ciągle swój czas poświęca na Leona. Troszkę mi przykro, że woli Leona ode mnie.  Dziś się umówiłam z Fran w parku, mamy porozmawiać. Ale z każdym dniem myślę o niczym innym jak Leon. No ja mu nie powiem, że go kocham czy coś w tym stylu., ale to on powinien to zrobić. Z resztą to ona ma Ludmilę i ją kocha, nie chcę tego związku in zepsuć.
 
Za 30 minut mam spotkanie z Fran. Francesca jest nieśmiałą dziewczyną, ma mamę która ciągle ma do niej jakieś pretensje. Mam dla niej dobrą wiadomość mój tatuś zadzwonił do dyrekcji szkoły i Fran będzie ze mną miała pokój, bardzo się cieszę, ale ona jeszcze o tym nie wie. Napisałam jej SMSa w którym miejscu  dokładnie mamy się spotkać. Bo w parku jest bardzo dużo alejek.
Postanowiłam już wyjść, gdy zamknęłam  drzwi od pomieszczenia zobaczyłam Leona,
głowę spuściłam w dół, ale z siebie wykrztusiłam.

-Hej, widziałeś Ludmilę?- zapytałam go.
-Heej. Nie pojechała do rodziców- odpowiedział.
Miał takie śliczne oczy, i tak bosko mówił.
-Ahaa- odpowiedziałam, patrząc się na Leona.

***

Cześć. <3 Co u  was słychać? No więc oto jest 6 rozdział. Mam nadzieję, że się wam podobał ;*
 

 To papateczki *_*