Capitulo 1

~.~
Violetta 
 
Wstałam wcześnie rano, spojrzałam na moje wielkie lustro ponieważ muszę wiedzieć, czy przez noc zmarszczek nie dostałam i czy nie mam podkrążonych oczu. Zobaczyłam w lustrze małą zmarszczkę na czole, szybko nałożyłam krem przeciw nim. 
10 minut poświęciłam na gimnastykę, nie mogę być przecież gruba.

Ubrałam się w strój, chodź trudno było mi wybrać. Zeszłam na dół na śniadanie. Do stołu było już nakryte, to dzięki gosposi Oldze i jej pomocniczką. Wzięłam płatki, nalałam mleka i szybko zjadłam śniadanie.

Dziś rozpoczęcie roku szkolnego, uczę się w prestiżowej  szkole w Buenos Aires. Mój tata poszedł na jakieś ważne spotkanie, odnośnie nowej kolekcji ubrań. Do szkoły zawiezie mnie Ramallo.

-Ramallo, wyprowadź samochód- rozkazałam.
-Jak sobie życzysz- powiedział lokaj Ramallo i uśmiechnął się.

W drodze do szkoły, spojrzałam w lustro, i jeszcze pomalowałam sobie usta czerwoną pomadką. Ona tak pięknie pachnie.

-Ramallo, ja już wysiadam, przyjedź do szkoły na 14- nakazałam.
-No dobrze, ale jakby się coś stało, to dzwoń- powiedział opiekuńczo.
-Wiem, Wiem- powiedziałam szybko i wysiadłam.

Do szkoły przyszło dużo uczniów. Jedni wyglądali normalnie inni wręcz przeciwnie, w ogóle po co takich tu przyjmują. W tłumie wypatrzyłam moją najlepszą przyjaciółkę Ludmilę.

-Hej kochana!- krzyknęłam i wyściskałam ją.
-No, cześć- odpowiedziała z uśmiechem.
-Podoba ci się szkoła?- zapytałam.
-No i to bardzo, ile tu przystojniaków- zachwycała się Ludmila.
-No może- powiedziałam.
-Ja idę na salę główną, idziesz ze mną?- zapytała.
-Nie, ja jeszcze pójdę do łazienki- powiedziałam.

Gdy szłam do łazienki, oglądałam się za chłopakami. Prawie każdy z nich na mnie patrzył, a ja wszystkim posyłałam przyjemny uśmiech. W łazience poprawiłam włosy, i makijaż. No muszę przecież dobrze wyglądać, co by to było, gdybym nie miała makijażu. Chyba zapadłabym się pod ziemię. 
Usłyszałam trzy dzwonki to był znak, że zacznie się przemowa dyrektora szkoły.
-Drodzy uczniowie.! Witam was w tej wspaniałej placówce, stworzonej dla najlepszych. Mam nadzieję, że będziecie się tu dobrze rozwijać. Jutro przyjmiemy uczniów ze stypendiami- powiedział dyrektor.

Następnie Pablo, nasz opiekun pokazał nam szkołę, wszystkie sale, pokoje. Dowiedziałam się również tego, że jutro mamy przynieść walizki. W głowie miałam tylko to, co mam spakować do walizki. Oby w naszej klasie były same przystojniaki.
Nasz opiekun powiedział:
-Zapraszam na 1 piętro, musicie kupić mundurki.

 W tej chwili, gdy nauczyciel powiedział o mundurkach, byłam zdziwiona. Ja nie na widzę mundurków, są takie nie kolorystyczne. Zeszłam na 1 piętro, czekałam bardzo długo w kolejce, bardzo mi to nie pasowało, bo stanie tam było mega nudne.
-Violu! Kupiłam Ci mundurek- krzyknęła moja koleżanka Ludmila.
Podeszłam do niej i powiedziałam:
-Ludmi, uratowałaś mi życie. Nie będę gnić w tej kolejce- powiedziałam.
-No, jasne- odpowiedziała z uśmiechem.

~.~


Hej, podoba się rozdział???
Czekam na wasze komentarze :*
I tu łapcie gif z Leonettą:

Papa :*